ΣΧΟΛΙΟ ΑΝΑΓΝΩΣΤΡΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΗΤΕΙΑ ΣΤΟ BLOG ΜΑΣ

Εδώ και ώρα προσπαθώ να βρω κάποιον τρόπο ώστε να κάνω μια ανάρτηση σε αυτό το blog, όχι όμως υπό τη μορφή σχολίου.. Μάλλον κάτι τέτοιο δεν γίνεται ή εγώ είμαι αρκετά άσχετη και δεν σκαμπάζω γρι από νέα τεχνολογία.




Λοιπόν.. Φοιτήτρια είμαι και δεν ζω 100% στη Σητεία,αλλά το ελεύθερο βήμα υπάρχει και εγώ θέλω να μιλήσω. Εξάλλου μαιμουνοσκαλίτισσα είμαι και εγώ. Έτσι δεν πάει??



Ας υποθέσουμε όμως τώρα ότι δεν είμαι φοιτήτρια. Ας προσποιηθούμε όλοι (σα να μη σας έχω πει τίποτα) ότι είμαι από την πρωτεύουσα.. γκάγκαρη ως το μεδούλη ρε παιδάκι μου...



Κατεβαίνω που λέτε με το αεροπλάνο, ναι το μεγάλο, στη Σητεία μας.. Σκέφτομαι κατά τη διάρκεια της πτήσης μου για όλα αυτά που διάβασα στους τουριστικούς οδήγους που προμηθεύτηκα.. Περί παραδοσιακών οικισμών, περί ενετοκρατίας και Καζάρμας, για θάλασσες υπέροχες, για λαό φιλόξενο και ανοιχτόκαρδο,για την κουλτούρα και τον πολιτισμό της επαρχίας.. Από τον Κορνάρο, μέχρι το Δερμιτζογιάννη.. Για όλα αυτά τέλος πάντων που κάνουν την επαρχεία αυτή ξεχωριστή.



Α! Διάβασα επίσης και για τους περίφημους ετεοκρήτες.. (Ναι καλέ, εμείς είμαστε..ε...δηλαδή εσείς..εγώ ξένη είμαι είπαμε).



Όλα αυτά μου δώσανε την ώθηση και τη λαχτάρα να βρεθώ εδω.



Αφού λοιπόν έφτασα στη Σητεία και πήγα στο ξενοδοχείο μου..(ε,μην είστε κουτσομπόλιδες και περίεργοι.. Μαύρη διαφήμιση δεν κάνω.. ΜΜΜΜ... τώρα που το καλοσκέφτομαι ούτε και λευκή..) Όλα μου φαινόταν φυσιολογικά..

Γρήγορα γρήγορα ετοιμάστηκα για την πρώτη επαφή...

Η οποία ήταν απογοητευτική από όλες τις απόψεις... Και εγώ η ηλίθια που πίστευα ότι δεν είναι πάντα έτσι... Τελικά εξαιρέσεις δεν υπάρχουν..



Διαπίστωσα ότι η μοναδική ( μα η μοναδική ) ανέπαφη γωνία της πόλης ευτύχως είναι η Καζάρμα... ως πότε τώρα δεν ξέρω..



Ακούστε τι είδανε τα ματάκια μου αγαπήτοι και πείτε μου και εσείς...



Πηγαίνοντας προς την παραλία της Σητείας, (ενιωθα λες και βρισκόμουν στη χερσόνησο) πόνεσαν τα ματάκια μου.. Κουτάκια - κουτάκια με πλαστικό και λαμαρίνα παντού (έτσι είναι όλα τα παραλιακά μαγαζία) ..... ΑΝΑΠΝΟΗ ΠΟΥΘΕΝΑ.... ΚΑΚΟΓΟΥΣΤΙΑ ΠΑΝΤΟΥ.......



Ακατανόητα φωτιστικά στον πεζόδρομο προς την παραλία.. Και θάλασσα πουθενά... Α... να τη ρε παιδία



Αφού πήρα το πλαστικοποιημένο μου οξυγόνο, συνέχισα το περπάτημα και βρέθηκα μπροστα σε ένα έργο μοντέρνας τέχνης....(Έτσι το λένε έργο..΄δε φταίω εγώ..) που έγραφε λόγια από τον Ερωτόκριτο του υπέροχου κορνάρου.. Εκεί οφείλω να ομολογήσω ότι μου ήρθε μια ζάλη... ένας πανικός.. και άρχισα να αναλογίζομαι πως αντιλαμβάνονται μερικοί την τέχνη...ή και εγώ για να είμαι αντικειμενική.

Αυτό κι αν δεν μπορούσα να κατανοήσω καθόλου..



Μπα...θα πάρω το νοικιασμένο μου αυτοκίνητο σκέφτηκα, κάπου άλλου θα είναι κρυμμένες οι ομορφίες της πόλης..



Ε....καθώς οδηγούσα τα είδα όλα..... Βρέθηκα στην πλατεία.. Δε θα σας περιγράψω τι ακριβως είδα εκεί.. Η πραγματικότητα ξεπερνά 100% την γλαφιρή περιγραφή μου... Μοντέρνα γραμμή σε πεζοδρόμια και σε κιόσκια μαζί με τον (πατροπαράδοτο) άγνωστο στρατιώτη και άλλα πλαστικά κουτάκια από τα περιφραγμένα σαν κοτέτσια μαγαζια.. Α...που πάτε υπάρχει και συνέχεια...



Μετά βρέθηκα μπροστα σε ένα συντριβάνι -υπερπαραγωγή- ουράνιο τόξο, γύρω από το οποίο μπορεί να είχαν ρίξει και όλα τα αποθέματα μπετόν της επαρχιας.. Ούτε στη Ρώμη τέτοια μεγαλεία.. Εγώ πάντως πήρα έναν αέρα από Ομόνοια..



Ε,όχι...δεν είμαι καθόλου υπερβολική.

Το ξέρετε και εσείς, ελάτε μην ντρέπεστε...το σκέφτηκες και εσύ χτες καθώς πήγαινες στο σπίτι σου..



Ας μη μιλήσω για τα σκουπίδια που είδα σε μια παραλία κοντά στο σοε.. Τραγική εικόνα..

Είπα να παω και προς Άγιο νικόλαο..

Που να ήξερα η δύστυχη τη με περιμένει... Τα έβγαλα όλα πάνω από δύο φορές....

Ο κεντρικός οδικός άξονας που ενώνει τις δύο πόλεις δεν περιγράφεται..



Σας κούρασα ε???

Τελειώνω..

Αυτό που με αντάμειψε είναι τα υπέροχα και πανέμορφα χωρία της επαρχείας που ανήκουν στους γειτονικούς δήμους..Που πολύ φοβάμαι μην έχουν την κατάληξη της πανέμορφης κάποτε Σητείας...



Όχι άλλο μπαστάρδεμα ρε παιδία..

Μια ταυτότητα

Εναν χαρακτήρα...